به گزارش پژواک کار ایران، امروز سهشنبه ۲۸ مردادماه ۱۴۰۴، کارگران بخشهای بهرهبرداری پتروشیمی سبلان در عسلویه با امتناع از دریافت غذای شرکت، وارد دهمین روز اعتصاب غذای اعتراضی خود شدند. این شکل از اعتصاب غذای کارگری به معنای «خودداری از پذیرش غذای شرکت» است و ابزاری برای اعلام اعتراض جمعی علیه مدیریت محسوب میشود.
این کارگران که سالها در سختترین شرایط کاری در گرمای طاقتفرسای عسلویه فعالیت داشتهاند، خواستار پایان دادن به تبعیض آشکار میان نیروها هستند. بسیاری از آنان با قراردادهای موقت و شرایط نابرابر مشغول به کارند، در حالیکه نیروهای تازهوارد با رابطه و نفوذ به استخدام رسمی درآمده و از تمامی مزایا و امتیازها برخوردار شدهاند.
تبعیض ساختاری در صنعت نفت و پتروشیمی
آنچه در سبلان رخ میدهد، محدود به این مجتمع نیست. ساختار صنعت نفت و پتروشیمی در ایران بر پایه تبعیض و فساد گسترده استوار شده است. کارگران به بخشهای مختلف تقسیم میشوند: رسمی، پیمانی، قراردادی، روزمزد… و هر بخش از حقوق، مزایا و امنیت شغلی متفاوتی برخوردار است. این تقسیمبندی آگاهانه توسط کارفرمایان و حاکمیت اعمال میشود تا مانع اتحاد و اعتراض واحد کارگران گردد.
در این میان، مسئله اصلی «بومی یا غیربومی بودن» نیست، بلکه سیستم فاسدی است که با ایجاد شکافهای مصنوعی میان کارگران، آنان را در برابر هم قرار میدهد. این سیاست بخشی از سازوکار کلی کارفرمایان و حکومت است که با بهرهگیری از رقابتهای باندهای مافیایی منطقهای و سراسری، از کارگران همچون ابزار بازی در جنگ قدرت و منافع جناحی خود سوءاستفاده میکنند.
صدای کارگران؛ ضرورت سازمانیابی
اعتصاب غذای کارگران سبلان نشاندهنده خشم و اعتراض عمیق نسبت به این بیعدالتیهاست. اما تجربههای مشابه نشان دادهاند که تنها اتکا به حرکتهای مقطعی کافی نیست. راه واقعی رهایی کارگران از این شرایط، متشکل شدن و سازمانیابی مستقل خود آنان است.
کارگران اگر متحد شوند و صدای خود را در سطحی سراسری و هماهنگ بلند کنند، هیچ مدیری و هیچ کارفرمایی توان سرکوب این اتحاد را نخواهد داشت. مبارزه علیه تبعیض در سبلان بخشی از مبارزه سراسری طبقه کارگر ایران علیه استثمار، تبعیض و نظام فاسدی است که این وضعیت را تحمیل کرده است.
