بر اساس گزارشهای منتشرشده، روز دوشنبه ۸ دیماه ۱۴۰۴ حدود ۶۰ کارگر روزمزد شرکت کیمیا صنعت مبنا شاغل در پتروشیمی نگین مکران چابهار در اعتراض به قراردادهای صوری، تبعیض مزدی و پرداختنشدن چندماهه دستمزدها دست به اعتصاب زدند.
این کارگران بهطور اسمی زیر پوشش دو شرکت پیمانکاری «ساینا صنعت» و «پارس قدرت» ثبت شدهاند؛ شرکتهایی که خود زیرمجموعه کیمیا صنعت مبنا هستند و عملاً نقش واسطههای صوری را برای فرار کارفرمای اصلی از مسئولیتهای قانونی ایفا میکنند. کار واقعی کارگران مستقیماً برای کیمیا انجام میشود، اما آنان از حقوق، مزایا و امنیت شغلی نیروهای رسمی این شرکت محروماند.
در حالی که کارکنان رسمی کیمیا از مزایایی مانند حقوق بالاتر، عیدی، سنوات، بن خرید و بلیت دورهای برخوردارند، کارگران روزمزد با سه تا چهار ماه تأخیر در پرداخت حقوق و بدون هیچیک از این مزایا کار میکنند؛ بهطوری که با وجود ورود به ماه دهم سال، حقوق ماه هفتم آنها هنوز پرداخت نشده است.
اعتراض کارگران کیمیا صنعت مبنا نمونهای روشن از سیاست ساختاری پیمانکاری و ارزانسازی نیروی کار در پروژههای بزرگ صنعتی است؛ سیاستی که با چندلایهکردن قراردادها، تبعیض و بیحقوقی را نهادینه کرده است. مقابله با این وضعیت، بدون اتحاد عمل کارگران و حرکت بهسوی تشکلیابی مستقل ممکن نیست؛ تنها سازمانیابی جمعی است که میتواند کارفرمایان و ساختارهای پشتیبان آنها را وادار به عقبنشینی کند.
