افزایش تازه قیمت نان که در بسیاری از شهرهای کشور اجرایی شده، نه تنها رضایت نانوایان را جلب نکرده، بلکه موجی از نگرانی، خشم و اعتراض را در میان مردم به راه انداخته است. نان به عنوان اصلیترین کالای سبد غذایی خانوادههای کمدرآمد، حالا در خط مقدم سیاستهای تورمی و ناکارآمدی اقتصادی حکومت قرار گرفته است.
در حالیکه نانوایان از سالها سرکوب قیمتی شکایت دارند و خواهان افزایش قابل توجه نرخ نان هستند، دولت با افزایش ۵۲ درصدی قیمت، نه پاسخگوی مطالبات صنفی نانوایان شده و نه توانسته فشار اقتصادی مردم را کاهش دهد. این تصمیم در ادامه پروژهی بزرگتریست که طی آن، حکومت با حذف یارانهها و آزادسازی قیمتها، هزینهی بحرانهای ساختاری اقتصاد را بر دوش طبقه کارگر و فرودستان میاندازد.
اکنون در بسیاری از شهرها از جمله مشهد، همدان و اصفهان، قیمت نان تا سقف ۱۶۰۰ تومان افزایش یافته؛ این در حالی است که قدرت خرید مردم در اثر تورم، بیکاری و رکود، به شدت کاهش یافته و همین نان خالی نیز آخرین سنگر تغذیه میلیونها خانوار بوده است. مردم میپرسند: وقتی گوشت و برنج و لبنیات دیگر در سفرهها نیست، آیا نان هم باید از دست برود؟
کیفیت پایین، قیمت بالا، آینده نامعلوم
عضو کمیته استاندارد آرد و نان اذعان کرده که با این روند، بحران کیفیت نان، ضایعات گسترده و فرار نانوایان ماهر شدت گرفته است.
در عمل، افزایش قیمت نه به بهبود کیفیت انجامیده و نه به پایداری نانواییها، بلکه تنها مردم را به مرز قحطی و گرسنگی نزدیکتر کرده است.
حکومت با گرو گرفتن نان و خوراک مردم، در حال پیشبرد سیاستی خشن و بیرحمانه است که معیشت طبقه کارگر را به اهرم فشار اقتصادی بدل کرده است. فشارهایی که هر روز به شکلی تازه بر گرده زحمتکشان آوار میشود: حذف یارانه، افزایش قیمتها، نابودی خدمات درمانی و تعلیق حقوق بازنشستگان و کارگران.
مردم اما این سیاست را بیپاسخ نخواهند گذاشت. نان، حق ماست.
معیشت، خط قرمز ماست.
هیئت تحریریه “پژواک کار ایران”
