خاموشی‌های پیاپی و بحران بی‌برقی، این بار دامان کارگران شرکت فروآلیاژ ازنا در استان لرستان را گرفت و منجر به اخراج ۱۵۰ نفر از کارگران پیمانکاری این مجموعه شد. این در حالی است که کارگران نقشی در بروز بحران انرژی ندارند، اما نخستین قربانیان بی‌کفایتی حکومت در مدیریت منابع و تأمین نیازهای اولیه تولید هستند.
این بحران بار دیگر نشان داد که کارگر در نظام موجود نه تنها امنیت شغلی ندارد، بلکه هر ناکارآمدی و بحران ساختاری نهایتاً بر دوش او و خانواده‌اش آوار می‌شود. کارگری که سال‌ها نیروی خود را صرف تولید کرده، امروز به‌دلیل سیاست‌های غارتگرانه منابع تولید انرژی و فقدان زیرساخت‌های پایدار، با یک تصمیم ناگهانی کارفرما از چرخه کار بیرون انداخته می‌شود.
اخراج ۱۵۰ کارگر تنها یک زنگ خطر است. اگر بحران برق ادامه پیدا کند و اعتراضی متحدانه در برابر این روند شکل نگیرد، بدون شک کارگران بیشتری در همین مجموعه و صنایع مشابه با همین سرنوشت روبه‌رو خواهند شد.
کارگری که متشکل نباشد، جدا و منفرد در برابر این سیاست‌ها، آسان‌ترین قربانی است. اما تجربه نشان داده هر جا کارگران سازمان‌یافته و متحد عمل کرده‌اند، توانسته‌اند در برابر این فشارها بایستند و حقوق خود را مطالبه کنند.
کارگران فروآلیاژ ازنا نه مسئول بحران انرژی هستند و نه باید هزینه بی‌کفایتی حکومت در تأمین برق و مدیریت تولید را بپردازند.
خواست فوری، بازگشت به کار بی‌قیدوشرط کارگران اخراج‌شده است و هم‌زمان، باقی کارگران باید علیه این تصمیم اعتراض کنند؛ چراکه سکوت در برابر اخراج همکاران امروز، به معنای پذیرش اخراج خود آن‌ها در فرداست.
بحران انرژی ادامه خواهد داشت، اما این کارگران متشکل و سازمان‌یافته هستند که می‌توانند سرنوشت خود را تغییر دهند و مانع از تبدیل شدن بحران‌های حکومتی به فاجعه‌ای برای زندگی‌شان شوند.
هیات تحریریه «پژواک کار ایران»
