روز یکشنبه، ۲۶ مرداد ۱۴۰۴، جمعی از کارگران پیمانکاری شرکت نفت و گاز گچساران در اعتراض به شرایط نامناسب کاری و معیشتی، در مقابل ساختمان مرکزی شرکت بهرهبرداری نفت و گاز این شهر تجمع کردند.
مطالبات اصلی این کارگران شامل حذف شرکتهای پیمانکاری، تبدیل وضعیت استخدامی به قرارداد مستقیم با وزارت نفت، رفع تبعیضهای شغلی و بهبود اوضاع معیشتی و رفاهی است. آنها با اشاره به وعدههای محققنشده مسئولان اعلام کردند تا تحقق کامل خواستههایشان به اعتراضات خود ادامه خواهند داد.
این تجمعات که بهویژه در ماههای اخیر تداوم یافته است، نشاندهنده نارضایتی گسترده نیروهای پیمانکاری از بیتوجهی به مطالباتشان و وضعیت نامناسب شغلی و معیشتی است. کارگران با تأکید بر نقش حیاتی خود در صنعت نفت، خواستار اجرای عدالت شغلی و بهبود شرایط کاری هستند.
تجربه نشان میدهد حکومت اساساً به دنبال بهبود وضعیت کارگران نیست و هیچ انگیزهای برای پاسخگویی به مطالبات آنها ندارد. تنها راه تحمیل بخشی از خواستهها، سازمانیابی گسترده و ایجاد شوراها و تشکلهای مستقل کارگری است. نباید هیچ توهمی داشت که تشکلهای حکومتی یا نهادهای رسمی میتوانند کارگران را نمایندگی کنند. ایجاد شوراها و اتحادیههای مستقل، نفی انجمنهای صنفی و شوراهای حکومتی موجود، و پیگیری مستمر مطالبات، تنها مسیر ممکن برای دستیابی به حداقل حقوق است. با این حال، بهبود واقعی و پایدار وضعیت کارگران بدون تغییر ساختار سیاسی کشور امکانپذیر نیست.
