روز یکشنبه ۷ دیماه ۱۴۰۴ جمعی از رانندگان استیجاری ایثارگر در ادامه تجمع روز گذشته خود مقابل نهاد ریاستجمهوری، اینبار مقابل سازمان امور استخدامی کشور دست به تجمع اعتراضی زدند.
این رانندگان به بلاتکلیفی چندساله در اجرای قانون تبدیل وضعیت ایثارگران اعتراض دارند؛ قانونی که در سال ۱۳۹۹ تصویب و در سال ۱۴۰۰ برای اجرا به تمام دستگاههای دولتی ابلاغ شد، اما بهصورت تبعیضآمیز اجرا شده است. در حالیکه حدود ۸۰ درصد مشمولان تبدیل وضعیت شدهاند، نزدیک به ۷۰۰ نفر با شرایط کاملاً مشابه، همچنان از حق قانونی خود محروم ماندهاند.
معترضان میگویند در بسیاری از دستگاهها، نیروهایی با قرارداد، سابقه و نوع کار یکسان بهطور سلیقهای تفکیک شدهاند؛ برخی رسمی شدهاند و برخی دیگر عمداً کنار گذاشته شدهاند. این تبعیض پس از آن تشدید شد که سازمان امور استخدامی با یک نظر مشورتی غیرقانونی، تبدیل وضعیت رانندگان استیجاری را متوقف کرد.
رانندگان استیجاری که سالها بهعنوان نیروی تماموقت در دستگاههای دولتی، از برق و مخابرات تا نفت و گاز کار کردهاند، با وجود طی همه مراحل اداری و گزینشی، همچنان بدون امنیت شغلی و با حداقل حقوق رها شدهاند.
تداوم این تجمعها نشان میدهد که حتی قوانین مصوب نیز در مناسبات موجود، تنها تا جایی اجرا میشوند که با سیاستهای ارزانسازی نیروی کار و انضباط تحمیلی در تضاد نباشند. تجربه رانندگان استیجاری ایثارگر بار دیگر ثابت میکند که اتکا به وعدهها و پیگیریهای اداری کافی نیست و اعتراض جمعی و سازمانیافته تنها ابزار فشار برای وادار کردن نهادهای مسئول به عقبنشینی است.
