در سه روز گذشته، روایت‌های تلخ و تکان‌دهنده از مرگ، مصدومیت، فشارهای کاری، سرکوب معیشتی و بی‌حقوقی گسترده کارگران و مزدبگیران، تصویری عریان از وضعیت نیروی کار در ایران به دست می‌دهد؛ تصویری که نشان می‌دهد حکومت و کارفرمایان، بی‌توجه به جان و معیشت میلیون‌ها انسان، همچنان بر طبل استثمار و سرکوب می‌کوبند.
- مرگ و حادثه‌های کار:
پرویز رئیسی، سیمبان پروژه فولاد مکران چابهار، بر اثر برق‌گرفتگی و سقوط از ارتفاع جان باخت. در طرقبه، ریزش آوار در گودبرداری جان یک کارگر ساختمانی را گرفت. در مرز نوسود، پیام، کولبر اهل روانسر، در اثر انفجار مین دچار نقص عضو شد. همچنین در شهرستان راسک، بلال ۱۷ ساله بر اثر واژگونی خودرو سوخت‌بری جان داد و بنیامین هم‌سن او زخمی شد.
- سرکوب معیشتی، بازداشت و تعویق حقوق:
حدود ۴۰۰ کارگر اورهالی پالایشگاه هفتم عسلویه، سه ماه پس از پایان کار، هنوز حقوق خود را دریافت نکرده‌اند و با تهدید به «بلک‌لیست» شدن مواجه‌اند. کارگران شهرداری مریوان با کسر چند میلیون تومان از حقوق ماهانه خود بدون توضیح روشن روبه‌رو شده‌اند. بازنشستگان دانشگاه علوم پزشکی همچنان در انتظار معوقات قانونی خود هستند و پاسخی جز وعده‌های بی‌سرانجام نمی‌شنوند. دو کارگر پتروشیمی رازی، احمد عساکره و احمد راشدی، پس از بازداشت همچنان در بازداشتگاه اداره اطلاعات ماهشهر نگه داشته شده‌اند.
- شرایط کاری ناایمن و استثمار شدید:
در فولاد مکران، نبود تجهیزات ایمنی و امدادرسانی به موقع، به مرگ یک کارگر انجامید. کولبران و سوخت‌بران، همچنان قربانی مین، شلیک، تصادف و آتش‌سوزی می‌شوند. کارگران ساختمانی در پروژه‌های کوچک و بزرگ، بی‌هیچ تضمینی در برابر حوادث مرگبار کار می‌کنند. کارکنان مخابرات تهران و کارکنان صنعت نفت در سیری، ایلام و نصر نیز با مشکلات مزدی و شغلی روبه‌رو هستند.
- ریشه‌یابی و ضرورت پاسخ جمعی:
این رخدادها تکرار یک واقعیت است: فقدان تشکل‌های مستقل کارگری و سلطه پیمانکاران، کارفرمایان و خود حکومت – به‌عنوان بزرگ‌ترین کارفرما و سیاست‌گذار – زمینه تعرض مداوم به جان و معیشت کارگران را فراهم کرده است. از تعویق چندماهه حقوق و گرو گرفتن دستمزدها گرفته تا ناایمن بودن محیط کار، بازداشت فعالان و تهدید کارگران معترض، همه بخشی از یک نظام سازمان‌یافته استثمار و سرکوب است.
راه مقابله با این وضعیت، تنها در سازمان‌یابی مستقل، ایجاد شوراها و اتحادیه‌های واقعی و اقدام جمعی برای دفاع از حق حیات، امنیت شغلی و کرامت انسانی نهفته است.
تهیه شده در “پژواک کار ایران”
