امروز اخباری مهم از وضعیت نیروی کار ایران، از مرزهای غربی تا میدانهای نفتی جنوب و پایتخت، تصویری روشن و دردناک از بیحقوقی، ناامنی شغلی، و غیاب ساختارهای دفاعی مستقل برای طبقهی کارگر ترسیم میکند.
۱. قتل هیمن دانش، کولبر جوان مریوانی
هیمن دانش، کولبر متأهل و دارای فرزند، در منطقهی مرزی «هنجیران» بدون هشدار توسط نیروهای نظامی هدف گلوله قرار گرفت و جان باخت. مرگ او، ادامهی چرخهای بیپایان از کشتار سیستماتیک کولبران در مناطق مرزیست؛ قربانیانی که تنها راه امرار معاششان عبور از کوه و گلوله است.
۲. مرگ یک کارگر چاهکن در ابهر
در شهر ابهر (استان زنجان)، سقوط در چاه بدون تهویه در میدان معلم، جان یک کارگر حدوداً ۴۵ ساله را گرفت و کارگر دیگر همراه با یک آتشنشان به دلیل کمبود اکسیژن دچار مصدومیت شد. نبود تدابیر ایمنی، استفاده از تجهیزات ناکافی و فقدان نظارت، از دلایل تکرار چنین فجایعی است. تشکلهای مستقل کارگری که میتوانند مانع این فجایع شوند، همچنان ممنوع و سرکوبشدهاند.
۳. مرگ یک کارگر کشاورزی در خراسان شمالی
واژگونی تراکتور در روستای کریک شهرستان مانه و سملقان، جان یک رانندهی تراکتور را گرفت. کشاورزان و کارگران فصلی، از کمدرآمدترین اقشار جامعهاند که بدون هیچ نوع پوشش ایمنی و بیمهای به کار گرفته میشوند.
۴. آمارسازی تورمی، ویرانی واقعی
مرکز آمار نرخ تورم تیرماه را ۴۱.۲٪ اعلام کرده است. قیمت نان و غلات فقط در یک ماه ۱۶.۶٪ افزایش داشته و تورم نقطهای آن نسبت به سال قبل به ۸۲٪ رسیده است. ما بر این باوریم که این ارقام نیز تحریفشده و غیرواقعیاند. اما همین دادههای رسمی، اعترافی به سقوط شدید قدرت خرید کارگران و مزدبگیران است. در غیاب تشکلهای واقعی و با تعیین دستمزدهای سالانه توسط دولت و کارفرما، معیشت نیروی کار ایران هر روز در حال فروریزیست.
۵. کارگران میدان نفتی خشت و کنارتخته بدون حقوق و بیمه
در شهرستان کازرون (فارس)، کارگران میدان نفتی خشت و کنارتخته بیش از دو ماه است حقوق نگرفتهاند و بیمه درمانیشان نیز قطع شده. این در حالی است که پروژههای نفتی از مهمترین منابع درآمد کشورند، اما کارگران آنها از ابتداییترین حقوق انسانی محروماند.
۶. اعتراض اپراتورهای برق تهران به وضعیت قراردادی و حقوقی
اپراتورهای شرکت برق منطقهای تهران در اعتراض به شرایط کاری خود، امروز در لابی ساختمان ستاد شرکت دست به تجمع زدند. خواستهی آنان، به رسمیت شناختن حقوق شغلی، قراردادهای پایدار و دستمزد منصفانه است.
۷. تجمع کارگران شرکت داروپخش در اعتراض به پروژه مسکن
کارگران عضو تعاونی مسکن کارگری داروپخش، برای دومینبار طی یک ماه، مقابل ساختمان شرکت تجمع کردند. آنها خواهان تعیین تکلیف پروژهی بلاتکلیف سرحدآباد کرج هستند. سالها پول پرداخت کردهاند، اما جز وعده و تعلل چیزی ندیدهاند.
📌 جمعبندی:
نیروی کار ایران در شرایطی بیسابقه از فشار، ناامنی و سرکوب بهسر میبرد. تداوم این وضعیت، نه نتیجهی اتفاق یا سهلانگاری، بلکه حاصل فقدان تشکلهای مستقل، حق اعتراض، و آزادی سازماندهی جمعی است.
برای پایان دادن به این وضعیت، هیچ راهی جز سازمانیابی مستقل، همبستگی سراسری، و مقاومت جمعی وجود ندارد.
