کارگران شرکت پارمیس طراحان پتروپالایش کنگان از روز شنبه ۶ دی ماه ۱۴۰۴ در اعتراض به انباشت دستمزدهای پرداخت نشده، با مسدود کردن یکی از ورودی های این پالایشگاه، دست به اعتصاب زدند.
این کارگران با گذشت سه ماه از موعد پرداخت حقوق، همچنان مطالبات مربوط به مهر، آبان و آذر را دریافت نکرده اند؛ وضعیتی که فشار مستقیم آن نه فقط بر خود کارگران، بلکه بر زندگی خانواده های آنان تحمیل شده و معیشت روزمره را به بحران کشانده است. پیگیری های مداوم نیز تا امروز به پاسخ و اقدام مشخصی از سوی مسئولان شرکت منجر نشده و سکوت مدیریتی، نارضایتی را تشدید کرده است.
در واکنش به این اعتراض، مدیریت پتروپالایش کنگان با انتشار اطلاعیه ای، تلاش کرده مسئولیت را از خود سلب کند و اعتصاب را بی ارتباط با این مجموعه بداند. بر اساس این اطلاعیه، کارگران معترض به یک شرکت پیمانکاری در پروژه «سروش مهستان عسلویه» منتسب شده اند؛ پروژه ای که تحت مدیریت شرکت سرمایه گذاری اهداف قرار دارد و پیمانکار آن پیشتر پس از دریافت اخطارهای متعدد، از پروژه خلع ید شده است. با این حال، معوقات دستمزدی کارگران همچنان پرداخت نشده و بار این بی مسئولیتی به طور کامل بر دوش نیروی کار باقی مانده است.
این اعتراض بار دیگر نشان می دهد که سازوکار پیمانکاری، به ابزاری برای فرار از پاسخگویی و تعلیق دائمی حقوق کارگران تبدیل شده است. سازوکاری که در آن امتیاز استثمار کارگر میان کارفرمای اصلی و پیمانکاران متعدد دست به دست می شود.
در برابر این وضعیت، ضرورت دارد کارگران پیمانکاری در سایر پالایشگاه های منطقه و فراتر از آن، در سطح سراسری، به سمت تشکل یابی مستقل و هماهنگ حرکت کنند و با اتخاذ عمل جمعی و متحد، برای برچیده شدن بساط پیمانکاری ها و پایان دادن به این چرخه ساختاری استثمار و بی حقوقی، وارد میدان شوند.
