روز یکشنبه ۷ دیماه ۱۴۰۴، بازنشستگان تأمین اجتماعی در شهرهای تهران، کرمانشاه، رشت و شوش با برگزاری تجمعات اعتراضی، نسبت به تشدید فقر و گرانی، تورم افسارگسیخته و وضعیت وخیم معیشتی خود اعتراض کردند.
بازنشستگان معترض، حقوقها و مستمریهای ناکافی، مشکلات گسترده بیمهای و درمانی و ناتوانی در تأمین حداقلهای زندگی را از محورهای اصلی اعتراض خود عنوان کردند. آنان تأکید داشتند که بهبود فوری وضعیت معیشتی در صدر مطالبات قرار دارد و خواستار همسانسازی کامل حقوقها، افزایش مستمریها متناسب با هزینه واقعی زندگی و اجرای کامل حقوق قانونی بازنشستگان هستند.
در کنار مطالبات معیشتی، در برخی شهرها اعتراضها جنبهای فراتر به خود گرفت. بهویژه در رشت، بازنشستگان با سر دادن شعارهایی، مخالفت خود را با وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی موجود اعلام کرده و علیه اعدام و زندانیکردن فعالان اجتماعی و صنفی موضعگیری کردند.
گستردگی جغرافیایی این تجمعات نشان میدهد که بحران معیشتی بازنشستگان، مسألهای سراسری و ساختاری است و تا زمانی که سیاستهای نابرابر اقتصادی و اجتماعی تغییر نکند، این اعتراضها همچنان ادامه خواهد داشت.
