بحران انرژی و قطعی برق، بار دیگر کارگران صنعتی را هدف گرفته است.
تعطیلی چندروز آینده ایران‌خودرو، تنها یک نمونه از موج تعطیلی‌هایی است که بدون جبران حقوق و مزایا، زندگی هزاران خانواده کارگری را به خطر می‌اندازد.
در این تعطیلی‌ها، آنچه نادیده گرفته می‌شود حق مسلم کارگران برای دریافت دستمزد کامل، مزایا، و امنیت شغلی است. کارگرانی که نه تنها نقشی در بحران‌های انرژی یا مدیریت ناکارآمد ندارند، بلکه بار تمام تصمیمات را نیز به دوش می‌کشند.
در این میان کارفرمایان با استفاده از نبود تشکل‌های مستقل، تعطیلی را بدون پرداخت کامل دستمزد و مزایا تحمیل می‌کنند.
واقعیت این است که بخش عمده‌ای از کارگران، به دلیل قراردادهای موقت یا بی‌قرارداد، از کوچک‌ترین حقوق قانونی خود نیز محروم‌اند.
تعطیلی‌های مشابه در صنایع فولاد، سیمان و پتروشیمی طی ماه‌های گذشته، الگوی نگران‌کننده‌ای را نشان می‌دهد:
بحران انرژی، به ابزاری برای فشار به نیروی کار بدل شده است.
خاموشی برق شاید موقتی باشد،
اما خاموشی صدای کارگران، اگر ادامه یابد، راهی جز انفجار ندارد.
هرگونه تعطیلی اجباری باید با پرداخت کامل حقوق و مزایا همراه باشد. تعطیلی اجباری بدون جبران کامل، استثمار پنهان است.
بحران انرژی، نباید بهانه‌ای برای فشار بر کارگران شود.
هیأت تحریریه “پژواک کار ایران”
