امروز، خیابانها، بیمارستانها، و مراکز کار در سراسر کشور شاهد موجی از اعتراضات و افشاگری علیه ساختار اقتصادی-سیاسیای بود که سالهاست نان و کرامت کارگران و زحمتکشان را به تاراج میبرد.
پرتوکاران و کارشناسان رادیولوژی در صف مقدم
از کرمانشاه و تبریز تا مشهد، ایلام، اصفهان، قزوین، اراک، خراسان جنوبی، زنجان و کردستان، پرتوکاران و کارشناسان رادیولوژی همزمان با هم به خیابان آمدند. مطالباتشان روشن و مشترک است: اختصاص شماره نظام حرفهای، تشکیل اداره کل امور پرتوها، شمول قانون ارتقاء بهرهوری و تعرفهگذاری عادلانه خدمات تصویربرداری پزشکی.
این اعتراضات نشان میدهد که بخش درمان نیز در زنجیر تبعیض، بیبرنامگی و وعدههای توخالی گرفتار است؛ آن هم در کشوری که در اسناد بینالمللی متعهد به حفاظت از ایمنی و سلامت شاغلان شده اما در عمل، حتی ابتداییترین حقوق آنان پایمال میشود.
بازنشستگان: “همسانسازی حق ماست، نه لطف شما”
بازنشستگان تأمین اجتماعی در تهران، اهواز، کرمانشاه و اصفهان امروز مقابل ساختمانهای سازمان تأمین اجتماعی و کانونها تجمع کردند. خواستهها تکراری است، اما نه از سر عادت، بلکه به دلیل لجاجت و بیتوجهی حکومت: اجرای کامل همسانسازی، بیمه درمانی و تکمیلی بدون تبعیض، و پرداخت فوری مطالبات معوقه. این نسل که عمر خود را در کارگاهها و ادارات گذرانده، امروز در پیری با فقر و بیاعتنایی رسمی روبهروست.
بیمارستان نفت تهران – کادر درمان بدون مزد، درمان میکنند
پزشکان و پرسنل درمانی بیمارستان مرکزی نفت تهران از تأخیر یک تا دو ماهه در پرداخت حقوق خبر دادهاند. روابط عمومی تلاش کرده این را کوچک جلوه دهد، اما واقعیت این است که وقتی کادر درمان که ستون فقرات نظام سلامت هستند، امنیت معیشتی ندارند، کل جامعه در معرض خطر قرار میگیرد.
کارگران رفاه و پتروشیمی – فریاد علیه غارت مزدی
کارکنان فروشگاههای رفاه دو ماه است حقوق نگرفتهاند و پنج ماه است بیمهشان پرداخت نشده.
در بندر ماهشهر، کارگران شرکتی پتروشیمی رازی با اعتراض به عدم پرداخت مزایای مصوب، از تبعیض مزدی در دل یک صنعت سودآور پرده برداشتند.
ایمنی کار، یک شوخی تلخ
آتشسوزی کارگاه مبلسازی در مهاباد ۱۲ کارگر را روانه بیمارستان کرد؛ محیطی فاقد تهویه، مسیر فرار و تجهیزات اولیه. و در دشتیاری، سه سوختبر از جمله یک کودک در تصادف جان باختند؛ قربانیان فقر ساختاری و نبود شغل ایمن، نه «حادثه»های تصادفی.
امروز یک بار دیگر روشن شد که اعتراضات کارگری و صنفی نه رویدادهای پراکنده، بلکه حلقههای یک زنجیرند؛ زنجیری که ساختار حاکم بر گردن جامعه انداخته است.
این حکومت حتی به تعهدات بینالمللی خود مانند کنوانسیون ۱۵۵ سازمان جهانی کار که دو سال گذشته امضا کرده، پایبند نیست. ایمنی محیط کار، حقوق معوقه، بیمه درمانی، و همسانسازی حقوق، همه تبدیل به میدان جنگی شده که طرف مقابلش دولت و سرمایهداراناند.
امروز خیابانهای کرمانشاه، تبریز، مشهد، اهواز، تهران، اصفهان، ایلام، قزوین، اراک، زنجان و خراسان جنوبی پیام واحدی فرستادند: این وضعیت ادامه پیدا نخواهد کرد.
