امروز و روز گذشته، اخبار متعدد از محیط‌های کار در بخش‌های مختلف ایران، تصویری روشن از ترکیب سه‌گانه‌ی استثمار مزدی، ناایمنی ساختاری و بی‌پاسخ‌گویی مدیریتی ارائه داد؛ وضعیتی که جان و معیشت هزاران کارگر را در معرض تهدید دائم قرار داده است.

اعتراضات و مطالبات صنفی
• کارگران نگهداری خط و ابنیه فنی راه‌آهن ناحیه خراسان نسبت به عدم پرداخت حق بیمه خرداد و کسر حقوق، دست به اعتراض زدند. این کارگران که در گرمای طاقت‌فرسا و با کمترین امکانات کار می‌کنند، بی‌تفاوتی مدیران شرکت تراورس را نقض آشکار حقوق قانونی خود می‌دانند.
• تجمع مربیان پیش‌دبستانی مدارس دولتی مقابل دفتر حمیدرضا حاجی‌بابایی در اعتراض به بلاتکلیفی شغلی و با مطالبه ابلاغ فوری «شیوه‌نامه تبدیل وضعیت» برگزار شد. معترضان تأکید کردند که بی‌توجهی به این بخش، هم معیشت مربیان و هم کیفیت آموزش کودکان را قربانی کرده است.
• اعتراض خانوادگی کارکنان عملیاتی پارس‌جنوبی برای دومین بار در سال جاری برگزار شد. شرکت‌کنندگان خواستار حذف سقف حقوق، اجرای کامل ماده ۱۰ قانون نفت، پرداخت فوق‌العاده‌های مناطق عملیاتی و پایان تبعیض‌های مزدی شدند.

حوادث و مرگ‌های محیط کار
• پارس جنوبی – مرگ کارگر پیمانی بر اثر گرمازدگی و ایست قلبی
۲۰ مرداد، سید علی موسوی کارگر پیمانی فاز ۱۳ پارس جنوبی، در گرمای شدید جان باخت. هشدارهای قبلی درباره خطر کار در دمای هشدار نادیده گرفته شد.
• پتروشیمی بندر امام – مرگ کارگر خدماتی بر اثر فشار کاری
جمشید اسدی در محل کار دچار درد قفسه سینه شد و پس از انتقال به بیمارستان، جان داد. علت رسمی «سکته قلبی» اعلام شد، اما فشار کاری، گرما و فقدان استراحت، زمینه‌ساز چنین حوادثی است.
• کارگاه کفاشی قم – مسمومیت ۶ کارگر زن با گاز مونوکسید کربن
سه نفر از آنان به‌شدت بدحال به مراکز درمانی منتقل شدند. نبود تهویه مناسب و بی‌توجهی به ایمنی، علت مستقیم حادثه است.
• جاسک – خودکشی پرسنل اورژانس ۱۱۵ تحت فشار مدیریتی
شامگاه ۲۰ مرداد، فیصل شیهک‌زهی، متأهل و دارای سه فرزند، به دلیل فشارهای حراست و مسئولان شبکه بهداشت، به زندگی خود پایان داد. این تراژدی نمونه‌ای آشکار از فرسودگی روانی ناشی از مناسبات ضدانسانی محیط کار است.

مرگ در مشاغل پرخطر
• گلشن – انفجار مین و مرگ یک سوخت‌بر
۲۱ مرداد، قدوس گمشادزهی ۱۸ ساله در مسیر مرزی بر اثر انفجار مین جان باخت و همراهش به‌شدت زخمی شد. سوخت‌بری، محصول فقر ساختاری و نبود شغل امن، همچنان جان کارگران مرزی را می‌گیرد.

این رویدادها، فارغ از تفاوت بخش یا موقعیت جغرافیایی، از یک ریشه مشترک حکایت می‌کنند: سیستمی که سود را بر جان انسان مقدم می‌داند و نیروی کار را به ابزار مصرف‌شدنی تولید تقلیل داده است. تا زمانی که کارگران با سازمان‌یابی و اتحاد، مناسبات موجود را به چالش نکشند، این چرخه مرگ و فرسودگی تکرار خواهد شد.

تهیه شده در “پژواک کار ایران”